Dag Mevr. Piot. Allereerst wil ik u, in naam van het schoolbestuur en het personeel van harte welkom heten op onze school. Kende u Maris Stella reeds, alvorens u de functie van directeur opnam? Zo ja, in welke zin?
Dank u. Trouwens dank u aan iedereen om me zo warm welkom te heten.
Ik kende Maris Stella al een beetje. De school waar ik vroeger werkte, Sint-Ludgardis Antwerpen, en Maris Stella zijn beide KVO-scholen. De directeurs van KVO vergaderen regelmatig samen. Dus ik kende mevrouw Seuntjes, mevrouw Van Dyck, mevrouw Mattheussen en meneer Otten al. Het viel me altijd op dat hun inbreng to-the-point en onderbouwd was, en dat ze hartelijk waren. Ook was ik al eens op Maris Stella geweest omdat we mochten komen kennismaken met het Rafiki-project. Ik wist dus dat Maris Stella twee dingen heel goed met elkaar weet te combineren: een hoog niveau én goede zorg en ondersteuning voor de leerlingen.
Daarnaast ken ik Maris Stella ook als inwoner van Malle. En ook dat beeld was positief, want ik hoorde vooral zeggen dat mensen hun kinderen naar Maris Stella laten gaan omdat ze veel leren en goed aan de start van het hoger onderwijs kunnen beginnen. Ook dat ze niet meteen worden afgeschreven wanneer sommige zaken niet vanzelf gaan of er eens moeilijkheden opduiken. Dat laatste vind ik heel waardevol.
Kunt u misschien iets vertellen over uw vorige functie? Heeft u reeds ervaring binnen het onderwijs?
Ik ben ongeveer 8 jaar aan de slag geweest als pedagogisch directeur in Sint-Ludgardis Antwerpen. Mijn voornaamste taak was alles opvolgen dat met de leerlingen van de secundaire school te maken had. Op dat vlak zijn er veel gelijkenissen met wat ik nu doe of probeer te doen in Maris Stella. Dat helpt wel. Tegelijkertijd is elke school anders, dus ik probeer zo snel mogelijk alle gewoonten van Maris Stella te leren kennen. En in de eerste plaats natuurlijk de mensen die de school maken tot wat ze is: alle collega’s en leerlingen, het schoolbestuur, ouders, enz.
Wat was uw motivatie om binnen onze school te komen werken?
Ik had een positief beeld van Maris Stella en had bv. al regelmatig tegen mijn ouders en mijn echtgenoot gezegd dat als ik ooit de kans zou krijgen om daar aan de slag te gaan, ik dat wel graag zou doen. Tegelijkertijd was ik natuurlijk ook erg gehecht aan Sint-Ludgardis en ik deed mijn job daar ook heel graag. Dus de drempel om daar weg te gaan was wel hoog.
Wat heeft dan de doorslag gegeven? Soms was het pendelen naar Antwerpen echt zottenwerk. Vaak moest ik heel vroeg vertrekken en/of was ik heel laat thuis. Ik bleef soms zelfs in Antwerpen slapen, bv. tijdens de laatste week van juni met klassenraden, proclamaties, feesten en oudercontacten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Dat was allemaal alleen maar mogelijk door de vele hulp die we kregen van onze ouders, familie, babysitters, enz. En toen kwam corona en viel plots al die hulp voor een hele tijd weg. Dat heeft me echt doen beseffen dat het toch wel goed zou zijn om niet zoveel tijd te verliezen en dichter bij huis te werken. En net op dat moment verscheen er plots een vacature voor pedagogisch directeur 2e en 3e graad op Maris Stella. Dat pedagogische spreekt me erg aan. Ik haal veel voldoening uit het contact met leerlingen, leerkrachten, enz. Dus zowel de jobomschrijving als de school spraken me aan. Bovendien wist ik dat, als ik de job zou krijgen, ik in het directieteam zou komen met meneer Otten en mevrouw Mattheussen. Dat vond ik ook een pluspunt. Ik had dus echt het gevoel dat het nu of nooit was en heb dan mijn kans gewaagd.
Zijn uw eerste ervaringen binnen onze school positief? Wat is u inmiddels opgevallen?
Het klinkt misschien overdreven, maar mijn eerste ervaringen zijn echt wel heel positief. Wat me meteen opviel is hoe vriendelijk iedereen hier is. Dat vind ik dus echt geweldig. Er is veel werk en soms zijn er moeilijke dingen om aan te pakken. Dat je dat dan samen kan doen met mensen die vriendelijk zijn, u een eerlijke kans geven, open en oprecht zijn, is voor mij heel veel waard en is zeker één van de redenen waarom ik nog geen seconde spijt heb gehad van mijn beslissing.
Waar ik ook nog elke dag verbaasd over kan zijn, is wat voor toffe leerlingen hier zitten. Ook de leerlingen zijn heel vriendelijk en beleefd, zelfs wanneer mijn antwoord op een vraag soms helemaal niet is waar een leerling op gehoopt had. Daarnaast zijn er ook veel waardevolle initiatieven op MSI die mee door de leerlingen zelf georganiseerd worden. Dat zorgt voor een bruisende school, zelfs nu corona nog regelmatig stokken in de wielen steekt.
Ik zou nog veel dingen kunnen opsommen, maar als ik er nog één moet uitkiezen: het valt me ook op dat veel dingen heel degelijk in elkaar zitten en er veel en goed wordt samengewerkt: de digisprong, de hervorming van het secundair onderwijs, vakoverschrijdende projecten, enz. Er zijn heel wat thema’s die op een grondige manier en samen met verschillende mensen worden bestudeerd en georganiseerd. Dat ik daar mee deel van mag uitmaken, vind ik dus ook heel plezant.
Wat hoopt u te kunnen bijdragen aan ons opvoedingsproject? Ziet u nog uitdagingen voor onze school?
In de eerste plaats hoop ik er mee voor te zorgen dat de sterke punten van de school behouden blijven: een hoog studiepeil bereiken, het bieden van krachtige leeromgevingen, leerlingen ondersteunen in hun groei naar zelfstandigheid, het groene kader, enz. Die sterke punten behouden betekent volgens mij niet enkel verderzetten waar we al mee bezig zijn, maar telkens opnieuw de vertaalslag maken. Er is immers veel dat snel evolueert en een impact heeft op de leef- en leerwereld van jongeren. De uitdaging ligt volgens mij dus in een goed evenwicht tussen stabiliteit en veranderen of aanpassen.
Wat is uw beeld van onderwijs in de 21ste eeuw? Welke competenties zijn absoluut noodzakelijk voor een jongere?
Ik denk dat het belangrijk is dat jongeren in staat zijn om te blijven leren. De tijd dat iemand zich klaarstoomde om voor de rest van zijn leven 1 job te doen is denk ik voorbij. Bovendien zullen deze jongeren later zelfs jobs uitoefenen waarvan we nu het bestaan nog niet kennen. Het wordt dus des te belangrijker om een basis aan vaardigheden en competenties te hebben om levenslang te leren: in staat zijn te weten waar je nieuwe kennis kan vinden om een probleem op te lossen, een onderscheid kunnen maken tussen betrouwbare en valide kennis en ‘fake news’ of slecht onderbouwde beweringen, computationeel denken, zodat je begrijpt hoe nieuwe toepassingen zijn opgebouwd, creatief en ondernemend zijn, enz.
Voor mij betekent dat niet dat een goede kennisbasis niet meer belangrijk is. Je hoort soms dat mensen zeggen “waarom moet ik dat nog leren als ik het gewoon kan opzoeken?”. Je moet de geschiedenis kennen om gebeurtenissen en reacties daarop in het heden te begrijpen. Je moet kennis hebben om kritisch te kunnen denken. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wat volgens mij ook super belangrijk is, is dat jongeren een ethisch kompas ontwikkelen en leren onderscheiden wat voor hen echt van belang is. Jongeren hebben tegenwoordig ontzettend veel keuzemogelijkheden. Dat is denk ik niet altijd een cadeau en kan ook veel druk zetten op jongeren (op volwassenen ook trouwens). Inzicht hebben op wat voor jou echt van belang is en keuzes kunnen maken in het verlengde daarvan, wordt daarom volgens mij des te belangrijker.
Om af te sluiten, heeft u nog een rechtstreekse boodschap voor onze leerlingen om 2022 mooi in te zetten?
Het is een heel gekke start van een nieuw jaar. Een nieuw jaar is meestal een moment om een frisse start te nemen, nieuwe en soms ook grootse plannen te maken, maar dat wordt weer een beetje doorkruist door de zoveelste coronagolf. Mijn boodschap aan de leerlingen is daarom: zelfs al is het soms moeilijk, omdat er weer iets geannuleerd wordt of niet kan, kijk naar de dingen die wél nog kunnen. Dat zijn er best veel. En dat maakt je echt gelukkiger. Dat zeg ik niet alleen. Dat is zelfs bewezen door onderzoek. Geen fake news, beloofd!
